رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان می‌گوید که زنان افغان بیشتر از هر قشر اجتماعی دیگر در این کشور، آسیب‌پذیر هستند و هنوز هم با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

آقای عبدالله گفت: «با تاسف در وضعیت کنونی افغانستان، زنان کشور نسبت به هر قشر اجتماعی دیگر آسیب‌پذیر هستند و با خشونت دست‌وپنجه نرم می‌کنند و در کنار آن، نبود فرصت شغلی، نبود فضای لازم برای فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی، مدنی و سیاسی، به خشونت علیه زنان در این کشور کمک کرده است.» 

عبدالله عبدالله افزود: «خشونت علیه زنان یک سنت زشت و ناپسند اجتماعی است که ریشه در فقر، نابرابری جنسیتی و ناهنجاری فرهنگی و تاریخی دارد. زنان افغانستان در دو دهه پسین راه دراز و پرفراز و نشیبی را سپری کرده‌اند. اکنون زنان افغان در سطوح مختلف حکومت‌داری و تصمیم‌گیری جایگاه شایسته‌ای دارند، اما باز هم مشارکت و حضور آنان در نهادهای دولتی و خصوصی قناعت‌بخش نیست و ما تلاش داریم که با حفظ دست‌آوردهای پیشین زنان، در آینده نیز جایگاه‌شان را در بخش‌های مختلف تثبیت کنیم.»

رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان نقش زنان افغان را در مذاکرات صلح نیز مهم خواند، و گفت: «زنان افغان در روند صلح نقش اثرگذار و معناداری دارند. هم‌اکنون زنان نخبه در رهبری شورای مصالحه ملی هیئت مذاکره‌کننده صلح و در کلیت پروسه صلح نقش و جایگاه مناسبی دارند. ما باور داریم که بدون مشارکت و حضور فعال زنان افغان، روند صلح به نتیجه‌ نخواهد رسید.» 

او افزود: «امیدوار هستیم که با موفقیت روند صلح و ختم جنگ و خشونت در افغانستان، زمینه زندگی آبرومندانه و شایسته برای زنان افغان فراهم شود. چون کاهش و ختم خشونت علیه زنان به گونه‌ای مستقیم به شرایط امنیتی، سیاسی و اجتماعی کشور وابسته است.»

در همین حال کمیسیون مستقل حقوق بشر این کشور نیز از کاهش خشونت در برابر زنان افغان در سال جاری خبر داد. 

در گزارش تازه‌ای که این کمیسیون منتشر کرد، آمده است: «میزان خشونت علیه زنان افغان نسبت به سال گذشته یازده درصد کاهش یافته است. در ده ماه سال ۲۰۲۰ سه هزار و ۴۷۷ مورد خشونت علیه زنان به ثبت رسیده است در حالی که این رقم در ده ماه مشابه سال ۲۰۱۹، به سه‌هزار و ۹۱۰ مورد می‌رسید.»

شبنم صالحی، از مسئولان این کمیسیون، می‌گوید: «به دلیل محدویت دسترسی به نهادهای حقوقی و قضایی، و گسترش ناامنی و قرنطینه در پی گسترش ویروس کرونا، آمار خشونت علیه زنان نسبت به زمان مشابه آن در سال ۲۰۱۹، یازده درصد کاهش یافته است.»

سازمان حقوق بشر افغانستان، در ادامه توضیح داد که در روند تلاش برای کاهش خشونت‌ها علیه زنان این کشور، «افزایش آگاهی عامه، ایجاد راه‌کارهای موثر برای مبارزه با عرف ناپسند، ایجاد فرصت‌های شغلی و ایجاد سازوکار موثر نظارتی بر تطبیق قوانین در نهادهای عدلی و قضایی برای بهبود و ضعیت زندگی زنان در این کشور موثر است که باید صورت گیرد.»

شماری از زنان افغان نیز از وضعیت کنونی و مشکلات اجتماعی فراراه زندگی‌شان در این کشور شکایت دارند و می‌گویند که هیچ شخص یا نهاد داخلی یا بین‌المللی نباید در برابر تدوام خشونت علیه زنان خاموش بماند و از این نهادها می‌خواهند که برای حل این معضل اقدام کنند.

مرسل انوری، فعال حقوق زنان در افغانستان، می‌گوید: «متاسفانه هنوز هم مشکلاتی در برابر زنان افغان وجود دارد و بیشتر زنان افغان هنوز هم با شکنجه روانی و جسمانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و این وضعیت نه تنها کاهش نیافته، بلکه بیشتر نیز شده است. ما از حکومت افغانستان، جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم که زنان را حمایت کنند و موانع و چالش‌های موجود را از میان بردارند تا زنان هم مانند مردان بتوانند به خواسته‌های قانونی خود در جامعه دست یابند، نه آن که هر روز از انواع مشکلاتی که عمدا در برابرشان گذاشته می‌شود، رنج ببرند.»

مصری عمری، فعال دیگر حقوق زنان، می‌گوید:«مشکلات و چالش‌های پیشاروی زنان افغان با سخن گفتن و شعار دادن حل نمی‌شود. هیچ تردیدی نیست که زنان در جامعه ما با مشکلات زندگی می‌کند. اگر مسئولان کشور و نهادهای مدافع حقوق زنان واقعا دلسوز هستند و می‌خواهند با این مشکلات مبارزه کنند، باید عملآ دست‌به‌کار شوند و به زنان نقش‌های کلیدی بیشتری در نهادهای دولتی بدهند تا آنان بتوانند از حقوق خود و سایر زنان کشور دفاع کنند. وگرنه  تکرار هر ساله این گفته‌ها و گزارش‌ها هیچ درد و مشکلی از ما حل نمی‌کند و ما را بیشتر نگران می‌سازد. ما خواهان اقدامات عملی هستیم و می‌دانیم که چنان اقداماتی در توان دولتمردان ما است، و باید انجام دهند.»